Στον αγαπημένο φίλο Τάκη Παπαγιάννη

Ήταν πρωί και ξαφνική, η είδηση που πήρα,Κάθισα συλλογίστηκα, και πήγε η σκέψη πίσωόταν αγωνιζόμασταν ν’ αλλάξουμε την μοίρα και τώρα εγώ με στεναγμό αυτά θα ιστορίσω.

Advertisement

********Παιδί φτωχό που δίψαγες, πολύ ψηλά να φτάσεις άνοιξες πήχες τα φτερά, ήθελες να πετάξεις.Μια οικογένεια σεβαστή με φρόνηση να πλάσεις και στο δικό σου όνειρο όλους να τους εντάξεις

Advertisement

******** Και πέταξες και άντεξες ανέμους μα και μπόρες της δυσκολίες της ζωής, τις πάλεψες με θάρροςνα προσπαθείς ακάματα δουλεύοντας για ώρες και ανεβαίνεις τα σκαλιά για να μην είσαι βάρος

******** Πως είναι να ξεχάσουμε τα γλέντια, τις παρέες. Τ’ ανέκδοτα που λέγαμε, πειράγματα και τέτοια. Στιγμές πολλές αξέχαστες, μα ήταν και ωραίες στις αλησμόνητες Βραδιές, μας φεύγανε τα ντέρτια

Advertisement

******** Τι να πρωτοθυμηθώ, περάσανε και χρόνια και όμως τα κατάφερες ν’ αφήσεις ιστορία αφήνεις πίσω σου παιδιά αφήνεις και εγγόνια κάνατε με την Λούλα σου μια ζηλευτή πορεία

********Τάκη Εσύ πως βιάστηκες, να φύγεις μακριά μας; Όλοι Βουβοί με στεναγμό, και πόνο σε κοιτάμε στα θολωμένα μάτια μας τρέχουν τα δάκριά μας

Advertisement

Για το ταξίδι το στερνό, σε αποχαιρετάμε.

Advertisement

17 Φλεβάρη 2022 Μίμης Οικονόμου