Η «γκρίζα ζώνη» της κοινωνίας πώς θα συμπεριφερθεί; – Ώρα κάλπης σε μια χώρα υποθηκευμένη στους δανειστές της

Aπό τις 7 το απόγευμα θα κατακλυστούμε από τα exit-polls, λίγο αργότερα θα μάθουμε τα αποτελέσματα, θα έχουμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό που θα «ανεβάσει» το έργο «Η επόμενη μέρα», σε σενάριο και προδιαγραφές «συναινετικού πλαισίου».

Advertisement

Κι όμως! Το σπουδαιότερο στοιχείο έγκειται στη ρευστότητα, λόγο πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία και αμέσως μετά το αποτέλεσμα, επειδή υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που δεν πιάνουν οι «αλγόριθμοι» και οι δημοσκοπικές εταιρίες.

Η «γκρίζα ζώνη» της κοινωνίας πώς θα συμπεριφερθεί;

Advertisement

Αυτός είναι ο παράγοντας Χ που δεν γνωρίζουν ούτε τα επιτελεία, κι αυτός ο παράγοντας μπορεί να προσδώσει ενδιαφέρον (από πολλές πλευρές) στο τι θα βγάλουν οι κάλπες.

Το ζητούμενο δεν είναι ποιάν πορεία θα πάρει η χώρα καθώς είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένη. Τα συστημικά κόμματα έχουν να διαχειριστούν μια υποθηκευμένη  στους δανειστές χώρα.

Advertisement

Έχουν να διαχειριστούν μια χώρα, που είναι μέρος των γεωπολιτικών σχεδιασμών τρίτων και ισχυρών, χωρίς να προβάλλουν ιδιαίτερες ενστάσεις.

Advertisement

Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ;  Διαφορές υπάρχουν και είναι σαφές πως η αξιωματική αντιπολίτευση θέτει και διαφορετικές προτεραιότητες, περισσότερο κοινωνικές.  Οι νυν κυβερνώντες, προτάσσουν τις «καλές επιδόσεις τους στην οικονομία» (!), παρουσιάζουν τον κύριο αντίπαλο τους ως μπαμπούλα, που απειλεί να επανέλθει «για να ρίξει τη χώρα στα βράχια».

Οι νυν κατάφεραν, πάντως, να ταυτιστούν με τραγωδίες (Τέμπη) και με πρακτικές παρακράτους (παρακολουθήσεις / υποκλοπές). Το θέμα είναι πώς θα αποτυπωθούν όλα αυτά στην κάλπη. Ποια πολιτική δύναμη θεωρείται διέξοδος από τα παρατεταμένα αδιέξοδα.

Τα κόμματα εξουσίας κάνουν διαχείριση, ενός κράτους χρεωμένου και μιας χώρας εγκλωβισμένη σε επιλογές των ισχυρών. Είναι αιχμάλωτα ενός κράτους, που δεν ασκεί πολιτικές με βάση τις ανάγκες των πολιτών, της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας.

Advertisement

Το ελλαδικό πολιτικό σύστημα, αν και λειτουργεί σε σύγχρονες συνθήκες, κινείται με όρους παρελθόντος. Του πελατολογίου και της άκρατης παραχολογίας. Η διαφορά με το παρελθόν είναι οι μέθοδοι, αλλά και η έλλειψη ισχυρών προσωπικοτήτων.

Advertisement

Γι αυτό και «διεκδικούν» τον Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν άφησε εποχή, αλλά ήταν μια ολόκληρη εποχή, την ώρα που ζούμε στη… δημοκρατία των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Αυτό είναι το μοντέλο της σύγχρονης περιόδου! Η δημόσια σφαίρα «μετακόμισε» στα ΜΚΔ και οι πολιτικές καθορίζονται με βάση τι… παίζει στο διαδίκτυο και που κυμαίνονται τα ποσοστά στις έρευνες κοινής γνώμης. Πλήρης αξιοποίηση των νέων μεθόδων, με όρους πολιτικής από τα παλιά. Και χωρίς να δίνονται λύσεις στα προβλήματα.

Advertisement