Λογικά πλάσματα με αλλόκοτες σκέψεις

της Ζωής Χατζηθωμά

Advertisement

Γεννημένη Οκτώβριο, βλέπω τη ζωή μου σαν μια ευχάριστη ανηφόρα προς τις γιορτές και έτσι μετράω τα χρόνια μου, με ξένοιαστες μέρες και με αγκαλιές με αγαπημένους ανθρώπους. Τόσο έξω από την σκληρή πραγματικότητα, τόσο μέσα στη ζωή, όπως θα έπρεπε να είναι!

Προσπαθώ να μην παπαγαλίσω καμιά ξένη εμπειρία ζωής, αν δεν έχω φτάσει στην αλήθεια μέσα από τη δική μου διαδρομή και προτιμώ να ξεκλειδώνω όλα τα κρυφά νοήματα μόνη μου.

Advertisement

Αγαπώ εκείνους που έχουν την τρέλα να αγκαλιάζουν τις ψυχές των ανθρώπων με στοργή και φαντασία. Φαντασία σε όλα, στη ζωή, στη δουλειά, στον έρωτα, στα βλέμματα και στα όνειρα. Είμαστε η χαρά των τρελών ονειροπόλων και μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεριζώσω από μέσα μου ένα τόσο βαθιά ριζωμένο πάθος!

Είμαστε αυτοί που πασχίζουν να μάθουν αν το μπαλάκι στο γήπεδό μας θα πέσει στην πλευρά που θα μας βγάλει νικητές ή χαμένους. Όλα παίζουν. Το απίθανο μπορεί και να πάρει το μέρος μας, έστω για μία και μοναδική φορά, εξάλλου δεν υπάρχει δεδομένη ζωή, πάντα υπό αίρεση. Δεν μπορεί, όλοι έχουμε τραβήξει ένα καλό φύλλο κάπου, με κάποιους, κάποτε. Έστω και σε παιχνίδια με μικροποσά.

Advertisement

Και κάπως έτσι ανακαλύπτουμε τη ζωή, τα όρια και τις αντοχές μας. Ίσως και να γινόμαστε για κάποιες στιγμές αιώνιοι, αφού ακυρώνουμε τον θάνατο μέσα από μια στιγμή με κάποιον που αγαπάμε ή φτιάχνοντας ιστορίες γύρω του. Η μαγκιά μας και ο άσσος στο μανίκι μας, για να ξυπνάμε με κέφι το πρωί.

Advertisement

Είναι το δικό μας παιχνίδι και δεν το κάνουμε ούτε γιατί μας αρέσει να κοιτάμε από την κλειδαρότρυπα, ούτε για τη δόξα και τα φράγκα. Το κάνουμε για μια γουλιά χαράς στο στόμα, αγνή, καθαρή, πέρα από τα συνηθισμένα, χωρίς μοντάζ, χωρίς διαφήμιση, χωρίς φίλτρα. Το κάνουμε και για τις σκέψεις μας ξαφνικά μέσα στη μέρα:

-Πού βρίσκεσαι; Πώς ζεις; Σε αγαπούν, σε κάνουν να γελάς;

Advertisement

Το κάνουμε επειδή το γουστάρουμε και είμαστε πεισματάρηδες πολεμιστές, για να κριθεί το τελικό πρόσημο της αισιοδοξίας για τον κόσμο μας. Διαφορετικά θα έπρεπε να καθόμαστε σε μια γωνιά και να περιμένομε το τέλος όλων μας. Είμαστε τα πιο λογικά πλάσματα με αλλόκοτες σκέψεις!

Θα το πω χωρίς βερμπάλ, χωρίς δήθεν και με όσο πιο λαϊκίστικο συναίσθημα μπορώ:

Advertisement

Το κάνουμε, επειδή μερικές φορές δεν ξέρουμε ποιον θεό να ευχαριστήσουμε για εκείνους τους ανθρώπους που έφερε στη ζωή μας! Και έτσι απλά και γλυκά βρήκαμε την παρέα μας, ξέρουμε ποιους θέλουμε να έχουμε κοντά μας, αν έρθει η τελευταία νύχτα για την ανθρωπότητα!

Advertisement

“Πού πας;” τον ρωτάνε

“Πάω να βρω το κορίτσι που αγαπώ!”

Advertisement

Εκεί σου κόβονται τα πόδια και παθαίνεις συντριπτικό κάταγμα ψυχής. Εκεί τελειώνουν όλα και αρχίζουν τα πάντα!

Συγνώμη κιόλας, παιδιά, αλλά είμαστε και εμείς που έχουμε πάψει να αυτολογοκρινόμαστε επειδή δεν ποινικοποιούμε την αλληλεγγύη και δεν ενδίδουμε στην παράλυση, στον συμβιβασμό και στην μεμψιμοιρία, χωρίς απαραίτητα να έχουμε την ψύχωση του “όλα καλά θα πάνε”. Εμείς που δε φοβόμαστε να ανοίξουμε την καρδιά μας και να δώσουμε το χέρι στον διπλανό, όταν πέφτουν κορμιά καθημερινά από φτώχεια, βία και αδικία. Που δεν ξέρουμε τι σημαίνει μίσος και ζήλια, γιατί θα χάσουμε τον εαυτό μας. Για όσους τώρα τα νιώθουν αυτά, προτείνουμε ως εκτόνωση το ποδήλατο, ή το κολύμπι ή το σεξ. Διαφορετικά, σκασίλα μας…Δεν τραβάει ο Αστραχάν…Δεν τραβάει γενικώς η κατάσταση.

Advertisement

Ευτυχώς όμως είμαστε πολλοί όλοι εμείς που έχουμε ένσημα στην αγάπη και στην ανθρωπιά και χτίζουμε στην άμμο σαν να χτίζουμε σε πέτρα.

Advertisement

Όσοι πάρουν το μήνυμα θα αναστηθούν και…τίγκα στην αλήθεια αλλά και στην αυτοαναφορικότητα ζούμε το τώρα, γιατί “Δεύτερη Ζωή δεν έχει!”

Μη με ρωτάς αν είναι όλα όπως παλιά. Είναι Οκτώβριος, μωρό μου, και έχω γενέθλια λίγο πριν τις γιορτές. Ζ.Χ.

Advertisement